Το ύφος όταν τα ξέρεις όλα και δεν μπορείς να μιλήσεις.
Το λεγόμενο «ε ρε και ν'ανοίξω το στόμα μου»
Το πνίξιμο όταν το ήθος σου και η αξιοπρέπεια σού επιβάλλουν να φύγεις μακριά γιατί έχεις αντιληφθεί τη σαπίλα που υπάρχει τριγύρω. Σε όλους ανεξαιρέτως, από την κορυφή μέχρι τα νύχια, από τον πιο καινούργιο μέχρι τον πιο παλιό. Από τον πιο άσχετο μέχρι τον πιο βαθιά χωμένο.
Όσο ανεβαίνεις έρχεσαι αντιμέτωπος με όλο και περισσότερα εμπόδια, που προσποιούνται παροχή βοήθειας και υποκρίνονται τους συμπαραστάτες στο έργο που διατείθεσαι να αναλάβεις. Κάποιοι τολμούν λόγω θέσης και συμφερόντων να σε επαινούν και να σε θαυμάζουν για την άξια συμπεριφορά σου. Άλλοι δε διστάζουν να σε υποσκάψουν εμμέσως πλην σαφώς. Γίνεσαι έξυπνος και αποκτάς εμπειρία μέσα από την ίδια τη διαδικασία του ελιγμού. Εξοικειώνεσαι με την αποφυγή των λάκκων μόνο όταν φτάσεις στο χείλος τους.
Προσπαθείς να ξεπεράσεις τα τείχη χωρίς να διαφθαρείς και το τίμημα αυτής της προσπάθειας είναι να καταντάς δακτυλοδεικτούμενος. Επειδή έμαθες να κάνεις μόνο το σωστό. Δε σε νοιάζει. Έφτασες ως εδώ γιατί αυτό ήταν το όνειρό σου. Κράτησες κοντά σου αυτούς που, ακόμα και φοβισμένοι, σε ακολούθησαν. Ή τουλάχιστον έτσι έδειχναν, μέχρι που κι εκείνοι, με το πλήρωμα του χρόνου και των συνθηκών, σε πρόδωσαν.
Προσχεδιασμένα ή τυχαία. Πώς προδίδεις κάποιον τυχαία;
Ηθελημένα ή μη. Γίνεται κάτι όντως εξ ολοκλήρου χωρίς να το θέλεις;
Από μέσα τους ξέρουν ότι είσαι τίμιος. Αυτό φοβούνται. Ότι είσαι ο μόνος καθαρός εκεί μέσα. Κανείς δεν κατάφερε να σε εκβιάσει. Μόνο η συνείδησή σου. Σε αυτό αρκέστηκες. Και μ' αυτό πορεύτηκες.
