If I had my life to live all over again..

..I would find you sooner so I could love you longer.

Και γιατί να μη χρησιμοποιούμε το AI?

Τα στατιστικά πώς τα βγάζουμε; στο χέρι κάνουμε τις πράξεις;

Να μη χρησιμοποιούμε κομπιουτεράκι;

Να μη χρησιμοποιούμε χάρακα για ευθείες γραμμές;

Να μη χρησιμοποιούμε πλυντήριο ρούχων; Γιατί; για να μην ξεχάσουμε πώς τρίβονται τα σώβρακα στη σκάφη;

Μήπως να'χουμε & γκαζόλαμπα αντί για πορτατίφ;

Ή μήπως να ξηλώσουμε & τη λεκάνη της τουαλέτας για να μπορείτε ανενόχλητοι όλοι οι ενοχικοί φρενοβλαβείς καταστροφολάγνοι να αισθάνεστε την ασφάλεια ότι η φύση σας δε διακινδυνεύει από την εξέλιξη του ανθρώπινου δυναμικού & την πρόοδο της τεχνολογίας; κι ότι η επιστήμη είναι «στα άστρα βλέπεις μόνο ζώδια»;

Και γιατί για να'σαι εσύ ήσυχος ρε φίλε πρέπει εγώ να χέζω στα λιόφτα;

Να καταργήσουμε & τα pc, να καταργήσουμε & τα smartphones, να γράφουμε με το κοντύλι τα ορνιθοσκαλίσματα που βγάζετε για νόμους, να καταργήσουμε & το ζεστό νερό, γιατί για να ανεχόμαστε την ψυχρολουσία των λίγων, η φύση έτσι μας έπλασε;

Ε. & το AI έτσι σας έκλασε.

Μια ζωή. Ένα τραγούδι.

Σου έχει τύχει ποτέ να ακούσεις ένα τραγούδι και ξαφνικά να συνειδητοποιείς στο τέλος του ότι τώρα ανασαίνεις; Γιατί όλες οι εικόνες που σου έρχονται στο μυαλό κατά τη διάρκεια που το ακούς σου παίρνουνε την ανάσα και ξαφνικά επιστρέφεις και θυμάσαι ότι πρέπει να ανασάνεις! Πρέπει να ανασάνεις για να ζήσεις, να συνεχίσεις να υπάρχεις, & ξαφνικά επιστρέφεις στην πραγματικότητα. Εύχεσαι όλη αυτή η αγάπη και ο έρωτας ο έντονος που έζησες, να μπορούσε να τα ζήσει και άλλος άνθρωπος στον κόσμο..
Εύχεσαι να ερωτευτεί το παιδί σου. Να χαρεί αυτά τα ανεκτίμητα συναισθήματα. Εκείνα τα τόσο δυνατά και έντονα, να ζήσει όλες εκείνες τις στιγμές που τον μεταφέρουν σε άλλη διάσταση, να κοιμάται με τη σκέψη της, να θέλει να κοιμάται με τη μυρωδιά της, να του λείπει το άγγιγμά της, να βαραίνουν τα βλέφαρά του αλλά να θυμάται το βλέμμα της. Εύχεσαι να γελάσει να ξεσπάσει να χορέψει να ερωτευτεί, όπως εσύ ερωτεύτηκες και έδωσες τα πάντα, έτσι και το παιδί σου να ξέρει να αγαπά και να ερωτεύεται με όλο του το είναι. Να ξέρει να γράφει τραγούδια να της αφιερώνει στίχους, να πηγαίνει με την κιθάρα του κάτω από το σπίτι της και ας μην είναι εκείνη εκεί, να ελπίζει να προσμένει να καρδιοχτυπά να καρτερεί. Να γεμίζει η μέρα του με ένα της μήνυμα. Να μη θέλει τίποτα άλλο παρά μόνο να δει το χαμόγελό της. Να ακούει τραγούδια που την θυμίζουν ξανά & ξανά. Να τη φωνάζει στο δωμάτιο. Να τη φαντάζεται. Ολόκληρη. Να την αγγίζει με το μυαλό του, να την ονειρεύεται. Να ζήσει τον έρωτα σε όλες τις μορφές του. Θες να μοιραστείς μαζί του όλες τις όμορφες στιγμές που πέρασες, να τις διηγηθείς μ'ένα τραγούδι, και ο μόνος τρόπος είναι να τις ζήσει και το παιδί σου. Η ομορφότερη εμπειρία είναι αυτή του έρωτα. Ο ερωτευμένος. Μια λέξη, μια ζωή ολόκληρη.
Εύχεσαι η καρδιά του να χτυπήσει δυνατά, να θέλει να δοθεί, να θέλει να συνυπάρξει, να μοιραστεί, να νιώσει, να κατακτήσει & να κατακτηθεί.

Γύμνια

Νομίζεις ότι την έχεις δει γυμνή επειδή έβγαλε τα ρούχα της μπροστά σου?
Πες μου για τα όνειρά της.
Πες μου τι κάνει την καρδιά της να ραγίζει.
Πες μου για πιο απλά πράγματα, όπως εκείνη την ταινία που την συγκινεί κάθε φορά γιατί της θυμίζει τα παιδικά της χρόνια, ή εκείνο το τραγούδι που ακούει σε επανάληψη μετά τα μεσάνυχτα, όταν νιώθει μόνη.
Μίλα μου για τα αγαπημένα της βιβλία, λατρεύει την ποίηση, το γνωρίζεις?
Θα μπορούσε να μιλάει ακατάπαυστα για τον αγαπημένο της συγγραφέα, θα σου μιλούσε για κόσμους που μόνο οι τυφλοί ονειρεύονται, το έχεις βιώσει?

Λοιπόν φίλε μου,
αν δεν το έχεις βιώσει δεν έχεις ιδέα πως είναι γυμνή,
πως μέσα της υπάρχει ένας κόσμος που ο καθένας θα ζήλευε να ανακαλύψει.

Πηγή: tumblr.com

Συμβιβασμός

Είμαι νερό.

Για να περπατήσεις πάνω μου

πρέπει να είσαι άγιος

ή να γίνω πάγος.

(Από Πού Πάνε Για Την Άνοιξη; Αρλέτα, εκδ. Καστανιώτη Αθήνα 1997, Απόσπασμα)