Ο κάδος ήταν ανοιχτός. Η ματιά μου έμεινε σε κάτι που με πόνεσε: σωρός από πεταμένα βιβλία. Πόσοι άνθρωποι θα μπορούσαν να τα διαβάσουν, πόσες βιβλιοθήκες θα τα δέχονταν με χαρά, πόσα μυαλά θα άνοιγαν.
Βιβλία αληθινά, με λέξεις που κάποτε γεννήθηκαν μέσα από σκέψη, κόπο, συναίσθημα. Κάποιος τα έγραψε. Κάποιος τα διάβασε, ίσως τα αγάπησε. Τώρα, ήταν εκεί, ανάκατα με συσκευασίες.
Στάθηκα. Κράτησα την τσάντα με την ανακύκλωση στα χέρια. Ντράπηκα.. πώς να ακουμπήσω πάνω τους το τίποτα της καθημερινότητας; Δεν ήταν σκουπίδια. Ήταν προσπάθεια, ήταν ιστορία, ήταν φωνές, που κάποτε ζητούσαν να ακουστούν.
Τα βιβλία, τα λόγια, οι ιδέες, δε γεννήθηκαν για να σωπάσουν σε έναν κάδο ανακύκλωσης, αλλά για να συνεχίσουν. Από χέρι σε χέρι. Από νου σε νου.
Αν είναι να πετάξουμε κάτι, ας πετάξουμε την αδιαφορία.
Αν είναι να ανακυκλώσουμε κάτι, ας είναι η προσοχή, η ευθύνη, το μοίρασμα.
Ας δώσουμε νέα ζωή στη σκέψη & όχι στο χαρτί της.
Η ανακύκλωση της γνώσης δεν γίνεται με σκουπίδια, αλλά με μοίρασμα, με προσφορά, με διάδοση.
Ας σκεφτούμε ξανά τι αξίζει πραγματικά να πετιέται.
Η γνώση δεν πρέπει να γίνεται χαρτοπολτός.
- Και τι να τα κάνουμε μαντάμ, δελαδέ; Να τα κουβαλάμε σα γαϊδούρια στις βιβλιοθήκες;
(Γάιδαρος δε γίνεσαι. Αλλά για να το θίγεις σίγουρα κάτι ξέρεις & μας το κρύβεις.)
- Γιατί όχι; Μια φορά το κάνεις. Τα πας, τα αφήνεις, τέλος. Κι ίσως κάποιος τα διαβάσει. Κάποιος που δεν έχει να πάρει βιβλίο.
- Ναι, αλλά ποιος διαβάζει σήμερα; Μας έφαγε η τεκνολότζια.
- Και λοιπόν; Θα σταματήσουμε να προσφέρουμε επειδή δεν διαβάζουν όλοι; Αν ένα παιδί, ένα, βρει ένα βιβλίο; Δεν άξιζε το κουβάλημα;
- Ε, εγώ λέω άμα είναι να τα πετάξω, τουλάχιστον τα πετάω για ανακύκλωση, να γίνουν καινούριο χαρτί. Δεν είναι & άχρηστο.
- Δεν είπα ρε άνθρωπα πως η ανακύκλωση είναι κακή! Λέω: ας είναι η έσχατη λύση. Όχι η πρώτη. Όχι η άνετη. Όχι για κάτι που μπορεί να συνεχίσει να ζει. Ένα βιβλίο δεν είναι κεσές από γιαούρτι. Είναι φωνή. Η φωνή δεν πετιέται.
- Μάιστα. Εντάξει, & πού να τα πάμε τότενες;
- Βάλε το ρημαδομυαλό σου να σκεφτεί. Υπάρχουν βιβλιοθήκες, συλλογικότητες, σχολεία. Βάλ' τα ρε παιδί σε ένα χαρτόκουτο έξω απ’ το σπίτι, γράψε «ΧΑΡΙΖΟΝΤΑΙ». Ίσως δεν τα πάρουν όλα. Αλλά σίγουρα κάποιος θα σταθεί.
Τα βιβλία έχουν τον δικό τους τρόπο να φτάνουν εκεί που πρέπει.
Αρκεί να τα αφήσουμε να ταξιδέψουν.
Μην πετάς το βιβλίο.
Άφησέ το.
Στο κουτί, στο παγκάκι, στο φως.
Άσε το βιβλίο ελεύθερο - θα βρει τον δρόμο του.
