Αντικατοπτρίζοντας γενικώς

 «Κι έτσι τελειώνει τ' όνειρο

που τρέχει και δεν πιάνεται.

Ρίξε την πίκρα στο γιαλό,

φέρε κι ένα κρασί καλό

και βερεσέ μην κάνετε (ποτέ ξανά!)

γιατί ο κακός

δε χάνεται.

Λευκό, μωρό μου,

λευκό σαν το χιόνι.

Κι αν θέλεις καλά και σώνει κάτι επάνω του,

άγριο απ' τα νύχια σου σημάδι

γράψε στου κόσμου το κορμί.»

(Από πού πάνε για την Άνοιξη; Αρλέτα 1997 Εκδόσεις Καστανιώτη)

Ακόμα κι αν φύγεις για το γύρο του κόσμου
θα’ σαι πάντα δικός μου θα είμαστε πάντα μαζί 
Και δε θα μου λείπεις γιατί θα `ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου που θα σ’ ακολουθεί
Τα ήσυχα βράδια η Αθήνα θ’ ανάβει
σαν μεγάλο καράβι που θα `σαι μέσα κι εσύ 
Και δε θα σου λείπω γιατί θα `ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου που θα σ’ ακολουθεί
Τα ήσυχα βράδια θα περνάει φωτισμένο
της ζωής μου το τρένο που θα `σαι μέσα κι εσύ 
Και δε θα σου λείπω γιατί θα `ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου που θα σ’ ακολουθεί

Από τη Γλυκιά μου Αρλέτα.....

Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή
Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος