Κάθε μέρα που περνάει ανατέλλεις ένα λεπτό νωρίτερα και δύεις ένα λεπτό αργότερα. Μπορείς έτσι να με φωτίζεις και να με ζεσταίνεις περισσότερη ώρα. Πόσο μεγαλώνεις τη μέρα μου από ψηλά -σίγουρα ένα λεπτό δεν κάνει τη διαφορά, αλλά μέσα σε μία εβδομάδα μπορώ και περπατώ στα φωτεινά πιο αργά από τις προάλλες.. μα και με βρίσκει το ξημέρωμα πιο νωρίς από πριν. Την ίδια χρονική διάρκεια ζούμε εμείς εδώ κάτω -δεν ξέρω για 'σένα εκεί ψηλά- αλλά το φως σου μάς αλλάζει το κάθε τι που έχουμε προγραμματίσει, μάς τονώνει, μάς φτιάχνει τη διάθεση, μάς ανοίγει την όρεξη για καινούργια πράγματα. Και θέλουμε να ξεχυθούμε στους δρόμους, να ξεφύγουμε από τα ανήλιαγα σοκάκια και τα καταγώγια και να περπατήσουμε δίπλα στη θάλασσα, να μας χτυπήσει αέρας που ζέστανες.
 |
| Ηλιοβασίλεμα στην Καστοριά |
Όταν τ' απόγευμα κρυφτείς τρέμω λίγο στη στάση στην Τσιμισκή.. και όταν ξημερώσεις αποκοιμιέμαι με την Ηώ να χρυσαφίζει τα όνειρά μου. Που ακόμα κι εκεί εσύ βασιλεύεις, με το άρμα σου το πύρινο και τη λάμψη σου τη φλογερή. Ούτε εσύ είσαι σταθερός, ούτε εμείς. Αλλάζεις μέρα με τη μέρα κι εμείς σ' ακολουθούμε θέλοντας και μη. Εσύ τα αλλάζεις όλα. Από εσένα αρχίζουν όλα και σε εσένα καταλήγουν.
