Και στο κάτω κάτω..

Τι θα πει «ελεύθερη σχέση»; Μία σχέση δε θα πρέπει εκ των ων ουκ άνευ να διακρίνεται από ελευθερία; 'Οταν λες πως είσαι σε μία «σχέση» τότε είναι -κι αν δεν είναι θα'πρέπει να είναι- αυτονόητο πως, αυτή, είναι ελεύθερη. Είναι περιττό να την προσδιορίσεις με επίθετα ως προς αυτό το χαρακτηριστικό της γιατί συμπεριλαμβάνονται στην έννοια. Άρα, σε περίπτωση που αποφασίζεις να αλλάξεις μία ήδη υπάρχουσα σχέση σε «ελεύθερη», αυτό υποδηλώνει πως δεν ήταν ελεύθερη εξ αρχής. Τι ακριβώς μπορεί να'ναι η «ελεύθερη σχέση»; Όταν σε ρωτάνε, τι λες; Είσαι παιδάκι μου δεσμευμένος ή όχι; Τη σκέφτεσαι να σου κατεβάζει τα σκουπίδια τα πρωινά ή δεν μπορείς να τη φανταστείς έξω από τα όρια του κομοδίνου; Αν επιλέγεις το πρώτο τότε περνάς στην επόμενη φάση και δεν τίθεται θέμα περί ελευθερίας και άλλων συναφών. Στην αντίθετη περίπτωση μάλλον είσαι ο αδύναμος κρίκος. Και αυτό σχετικό είναι φυσικά, εξαρτάται από το κατά πόσο αντιλαμβάνεται κανείς την αδυναμία του ως πλεονέκτημα. Ίσως χρειάζεται μία προσπάθεια επαναπροσδιορισμού του τι αποκαλείς «ελεύθερη σχέση». Σε φίμωνε; Σου περνούσε δεσμά; Μίλησέ μας, πες μας τον πόνο σου. Όλα μέσα στο μυαλό μας είναι. Και δεν είναι.

Τουριστικά επαγγέλματα

Τι παραδοσιακή τέχνη, σουβενίρ από αρχαία ελληνική κουλτούρα και κιτς αναμνηστικά από ταξίδια. Εδώ μιλάμε για εμπορική προώθηση και ενσάρκωση του σύγχρονου πολιτισμού και της πραγματικότητας. Να μπαίνεις σε μαγαζάκι τουριστικών ειδών, τύπου ψιλικατζίδικο-μανάβικο-μινιμάρκετ με ομπρέλες, σαγιονάρες και ούτω καθ' εξής για τους παραθεριστές σε παραθαλάσσια περιοχή της Θεσσαλονίκης και ακριβώς δίπλα στα πορτοφόλια με το Μεγαλέξαντρο και το Λευκό Πύργο να βλέπεις μία πανέμορφη ολόμαυρη κουκουλίτσα. Αλλά, κάτι δεν πήγαινε καλά.. είχα την εντύπωση ότι κάτι έλειπε. Σκόρος την έφαγε και είχε τρύπες; Τρεις συγκεκριμένα. Ολοστρόγγυλες. Φτηνή ήτανε, ούτε 10ευρο δεν ξόδεψα -ναι την αγόρασα τελικά, γιατί πλησιάζουν απόκριες και σκέφτομαι να ντυθώ κάτι extreme. Και τι πιο extreme από το να μπεις στο αστικό και να νομίζουν όλοι ότι από στιγμή σε στιγμή θα τους ληστέψεις. Ή έστω να κόψεις αντιδράσεις. Αλλά καλή φάση αυτό, εκεί που βγήκες απ'το μαγαζί που τ'αγόρασες, να τη φορέσεις και να ξαναμπείς για ληστεία. Τραγική ειρωνεία.

Αυτό που είναι ν'απορεί κανείς είναι το πώς βρέθηκε το fullface στο κατάστημα τουριστικών ειδών. Ο επαγγελματίας σκέφτηκε ότι: τι καλύτερο αναμνηστικό για έναν τουρίστα; Μία σκουφομάσκα που αντιπροσωπεύει τα επεισόδια που γίνονται συχνά πυκνά στη χώρα. Πολύ έξυπνη ιδέα. Το Υπουργείο (Παιδείας, Θρησκευμάτων) Πολιτισμού (και Αθλητισμού) μπορεί άμα θέλει να γίνει πολύ ευρηματικό τελικά.

Αδυναμίες

Είναι κάτι περίεργες ώρες που συνειδητοποιείς πόσο άμεση ανάγκη έχεις να ενδώσεις στον πειρασμό. Σε έναν από τους πολλούς που σε περιτριγυρίζουν. Διότι ενώ όλο το βράδυ στο κρεβάτι θα παριστάνεις το αρνί στη σούβλα, θα σηκωθείς τελικά με το πρώτο φως της μέρας -προτού ξημερώσει αντενδείκνυται να περπατάς μόνος στο κέντρο- θα ντυθείς όπως όπως και θα πας να πάρεις ένα πακέτο. Θα φτάσεις μέχρι το περίπτερο κάτω στην Εγνατία, γιατί της γειτονιάς κανένα δε φέρνει τη μάρκα σου. Θα κάνεις το παν για να τα αποκτήσεις κι ας είσαι άυπνος κι ας σου μείνουν ρέστα ίσα ίσα για μια μπουγάτσα. Μετά θα είσαι σωματικά ικανοποιημένος αλλά ηθικά απογοητευμένος. Γιατί δεν κατάφερες να είσαι εγκρατής και υπομονετικός. Τι τού'θελες χαράματα να του καπνίσεις του μαγκούφκο; Πιες εκεί χάμω ένα καφέ και άσε τα πνευμόνια σου να καθαρίσουν! «Δε θα κατεβάζω πολύ τον καπνό μωρέ» θα σκεφτείς παρηγορητικά αλλά τα ίδια σκ@τ@ θα κάνεις -μαστίχα είναι μωρέ ο καπνός και δεν τον καταπίνεις;

Ανέκαθεν ήταν ο άνθρωπος επιρρεπής σε προκλητικές καταστάσεις. Ακόμα και η ανθρωπομορφική έκφραση της εκκλησίας περί του απαγορευμένου καρπού αποδεικνύει ότι η φύση του ανθρώπου είναι αδύναμη και ρέπει προς την αμαρτία. Της κόλλησε της άλλης να φάει το μήλο -ανεξάρτητα από το ποιος την επηρέασε εξ αρχής για αυτήν της την επιθυμία. Το'πε και το'κανε. Γιατί δεν άντεξε άλλο να περιορίζει τη θέλησή της. Γιατί ένιωθε πως δε θα μπορούσε να περάσει την υπόλοιπη ζωή της αναρωτώμενη τι θα μπορούσε να'χε γίνει αν και αν και «άσε μας κουκλίτσα μου».

Είπαμε, άπαξ και σου μπει η ιδέα στο μυαλό, δε θα σου φεύγει που να τραβάς τα μαλλιά σου -το έθεσα κόσμια γιατί είναι πρωί ακόμα. Άρα, πουλάκι μου, από το να στήνεις αυτί και να κοιτάζεις από την κλειδαρότρυπα, πάνε άνοιξε την πόρτα κι ας πάει στα κομμάτια. Μισή ντροπή δική σου και μισή του άλλου εκεί μέσα. Ο μόνος τρόπος να ξεφύγεις από τον πειρασμό είναι να ενδώσεις, πίστευε ο ηδονιστής στην ομορφιά και παραδομένος στις αισθήσεις Oscar Wilde. Και αν δεν το κάνεις τώρα, ποιος ξέρει αν θα σου παρουσιαστεί ξανά η ίδια ευκαιρία στο μέλλον. Τι είναι προτιμότερο, να μετανιώνεις που το έκανες ή που δεν το έκανες; Μετά απ'όλα αυτά, ο καθένας θα κρίνει για τον εαυτό του.

Εμπειρία είναι...

Πολυπόθητη και την αποκτάς κατόπιν εορτής. Ή όπως λέει ο λατρεμένος Αρκάς, είναι αυτό που αποκτάς όταν δεν αποκτάς αυτό που θες. Και τι θες και δεν το αποκτάς; Μήπως θες πολλά; Όχι, απλώς «δεν είσαι ικανοποιημένος από την μέχρι τώρα πορεία σου» ή «μπορούσες να είχες πάει καλύτερα», οπότε εύχεσαι τη στερνή σου γνώση να την είχες πρώτα. Αλλά δεν έχεις σκεφτεί ποτέ ότι για να γίνει κάτι δικό σου βίωμα πρέπει αυτό το κάτι να το ζήσεις από μόνος σου κι ας κάνεις λάθος εν τέλει. Μέσα από τα λάθη μας μαθαίνουμε. Ποιος έμαθε κάτι απ'τα σωστά του;

Η εμπειρία δεν έχει καμία ηθική αξία, είναι απλώς το όνομα που δίνουμε στα λάθη μας, είπε ο Oscar Wilde πριν από έναν αιώνα. Ο Ουρουγουανός ποιητής Mario Benedetti έγραψε ότι και η αποτυχία είναι ένα σημάδι, είναι ο συναγερμός που μας μαθαίνει ότι είμαστε ευάλωτοι. Οπότε πρέπει να εκμεταλλευτούμε δυναμικά αυτή την προστασία που μας παρέχει ούτως ώστε να επιστρέψουμε στη νίκη με ψηλά το κεφάλι. Τι σαν έχασε πέντε εκλογικές αναμετρήσεις μέχρι να φτάσει στην προεδρία ο Abraham Lincoln; Και τι σαν απέτυχε δύο φορές ως κατασκευαστής αυτοκινήτων ο Henry Ford μέχρι να δημιουργήσει την Ford Motor Company; Χάρη σε αυτήν την πολύτιμη εμπειρία οδηγήθηκαν στην επιτυχία. Έκαναν λάθη αλλά τα κατάφεραν στο τέλος. Επέμειναν ακόμα και για τα φαινομενικώς απλά πράγματα και είδαν μέχρι πού μπορούσαν να φτάσουν.

Ομιχλώδες ταξίδι προς Ιωάννινα.

Η παραδοχή, λοιπόν, αυτών των λαθών και των ελαττωμάτων μας δε θα πρέπει να μας κρατά δέσμιους της έλλειψης τελειότητάς μας, αλλά να μας φωτίζει το δρόμο που οφείλουμε να ακολουθήσουμε, για τον εαυτό μας και τους άλλους. Εάν εμμένουμε στην τελειότητα το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να καταπιέζουμε κι εμάς και τους γύρω μας. Απλώς την πλησιάζουμε, προσπαθώντας να βελτιώσουμε το παρόν. Τέλειοι δεν ήμασταν, δεν είμαστε και δεν πρόκειται να γίνουμε ποτέ. Έχουμε όμως τη δυνατότητα να γίνουμε καλύτεροι. Επομένως δε χρειάζεται να κολλάμε στα λάθη που κάναμε και ούτε να φοβόμαστε να πάρουμε πρωτοβουλίες μη τυχόν και κάνουμε ξανά λάθος. Αν δεν πλύνεις ποτέ τα πιάτα δε θα σπάσεις ποτέ κανένα ποτήρι. Η εμπειρία έρχεται στο τέλος, εκεί που σιχτιρίζοντας μαζεύεις τα κομμάτια γυαλί από το νεροχύτη. Και μακάρι να μπορούσες τις συμβουλές της μάνας σου να τις ακολουθήσεις απ'ευθείας. Λες συνέχεια «ναι καλά ξέρω εντάξει» αλλά άλλο να το ακούς και άλλο να το ζεις. Καλές οι θεωρίες αλλά στην πράξη τι γίνεται είναι το θέμα.

Από την άλλη, ας μη συγχέουμε την εμπειρία με τη συσσώρευση γνώσεων. Όταν είσαι γεμάτος θεωρίες και γνώμες βλέπεις τα πράγματα μέσα από πολλά φίλτρα. Και αυτό δε θα πει σοφία. Με το να κάθεσαι να διαβάζεις μερονυχτίς δε θα γίνεις ούτε πιο σοφός ούτε πιο έμπειρος.

Το κουράσαμε για σήμερα. Και αμφιβάλλω αν μας έμεινε κάτι. Φτάνει. Ό,τι κατάλαβες κατάλαβα.