Επί του τάπητος

«Πώς γίνεται να είσαι ερωτευμένος με κάποιον

του οποίου το μυαλό δεν εκτιμάς καθόλου;»

-Μα βρε χρυσό μου, μόνο αυτό γίνεται! Ειλικρινά τώρα, έχεις ποτέ ερωτευτεί κάποιον για το μυαλό του αυτό καθ'αυτό; Χωρίς να θέλω να φανώ κυνική, αλλά στο σεξ δε θέλει μυαλό, ένστικτο θέλει. Τα μυαλά άσ'τα για εκτός υπνοδωματίου/σαλονιού/πάγκου κουζίνας/πλακάκια μπάνιου/πίσω καθίσματα opel corsa. Δε μπα να'χει ο άλλος IQ 40, όταν είστε γυμνοί άλλα πράματα μετράνε.

-Μα πώς μπορείς να τον ερωτευτείς αν ταυτοχρόνως είναι παλιοχαρακτήρας; Στραβός, ανάποδος, παλιοχαρακτήρας... Ειλικρινής μεν αλλά πεισματάρης δε!

-Πες μου χρυσό μου, θες να πηδηχτείς ή να παντρευτείς; Αν ρωτάς για το δεύτερο, τότε παράτα τον και ψάξε για γονίδια, κυρίως για αυτά που δεν θέτουν σε κίνδυνο την επαγγελματική σου πορεία και την οικογενειακή σου γαλήνη. Ακόμα κι αν έχουν επιγενετικές τροποποιήσεις. Τώρα θα μου πεις, να τον παντρευτείς κι ας μην τον έχεις ερωτευτεί; Δε θα σου απαντήσω το κλισέ «μπορεί να τον αγαπήσεις με τον καιρό» γιατί δεν είμαι υπέρ αυτής της άποψης. Ό,τι δεν αγαπάς τώρα, σε στιγμές καίριες που κρίνουν τη μεταξύ σας σύνδεση, τότε πίστεψέ με, δεν πρόκειται να τον αγαπήσεις ποτέ αληθινά, παρά μόνο λόγω συνήθειας. Και έρχομαι στο πρώτο ήμισυ της αρχικής μου ερώτησης: αν θες απλώς να πηδηχτείς, ε λοιπόν, βάδισε στο σωστό δρόμο, αυτόν της απεξάρτησης των διανοητικών απαιτήσεών σου προς τους άλλους. Μην περιμένεις δηλαδή κι εσύ να σου λύσει το πρόβλημα της ανθρωπότητας. Αν και μεταξύ μας, το σεξ είναι ένα παρεξηγημένο κομμάτι της ανθρωπότητας που παραμένει άλυτο, επομένως, μέσω αυτού θα'χεις τουλάχιστον φτάσει μέχρι ένα σημαντικό σημείο προς την επίτευξη του στόχου αυτού.
 
-Καλά όλα αυτά, αλλά ερωτεύεσαι κάποιον όταν την ίδια στιγμή από 'μέσα σου τον υποτιμάς;

-Το θέμα υποτίμησης είναι διαφορετικό και καλύτερα να μην εμπλέκεται σε σχέσεις -οιασδήποτε μορφής. Υποτίμηση έχουμε στο νόμισμα, στο μυαλό έχουμε απλώς ανεπάρκεια. Γεγονός που και πάλι δεν οφείλει να σε απασχολεί, μιας και εν προκειμένῳ, το χαμηλό νοητικό επίπεδο (ακόμα κι αν πρόκειται για πολύ χαμηλό, μιλάμε σε φάση δεύτερο υπόγειο χωρίς φωταγωγό) είναι δευτερευούσης σημασίας, στην περίπτωση που αντισταθμίζεται από άλλα προσόντα που χρήζουν αλληλοεκτίμησης.

-Πραγματικά δε σε καταλαβαίνω. Είναι δευτερευούσης σημασίας η μειωμένη αντίληψη; Διότι τότε σίγουρα θα έχει και μειωμένη φαντασία -και ξέρεις ότι η φαντασία είναι κάθε άλλο παρά δευτερευούσης σημασίας...

-Φαντασία σε ποιο ακριβώς πράγμα; Στο να σχεδιάζει ένα χαρταετό και  να μαγειρέψει ογκρατέν ρεβυθιών με πουτίγκα ντομάτας, ή στο να σε βάλει κάτω και να ξεχάσεις τ' όνομά σου; Από μία άποψη, καλό το πρώτο, δε σε χαλάει, αλλά βρε παιδάκι μου, πώς να σ'το πω... Είναι σαν να φουσκώνει ένα αερόστατο, να δένει το σκοινί στο καλάθι αλλά όταν ανεβαίνετε ψηλά, αντί να απολαμβάνει τη θέα των βουνών -της γης και των δικών σου-, να μετρά την ενέργεια που παράγει η φωτιά που καίει πάνω απ'τα κεφάλια σας. Ενώ κάποιος άλλος «χωρίς τέτοιου είδους καλλιτεχνική και γαστρονομική αντίληψη», θα μετράει την ενέργεια που παράγεται μέσ' απ'τη φούστα σου. Γιατί πολύ απλά θα έχει άλλα χαρίσματα. Μην ξεχνάς το ανέκδοτο που πάει κάπως έτσι:

«Ένας σύζυγος μαθαίνει ότι η γυναίκα του τον απατά με κάποιον από την οικοδομή που χτίζονταν δίπλα (πρέπει να'ναι πολύ παλιό ανέκδοτο, όταν ακόμα χτίζαν αβέρτα) και γίνεται έξω φρενών. Συζητώντας εν εξάλλω με τον φίλο του για παρηγοριά, λέει:

-Να πήγαινε με τον αρχιτέκτονα, άντε να το καταλάβω -νέος ωραίος ταλαντούχος. Να πήγαινε με τον πολιτικό μηχανικό, να το καταπιώ κι αυτό -λεφτά έχει, τι στο διάολο. Να πήγαινε με τον εργολάβο, πάει στα κομμάτια δεν πειράζει, θα'χαμε και κανα διαμερισματάκι... Αλλά με τον μπετατζή;;;!!!»

Ε λοιπόν, ναι, γιατί το κέρατο δε θέλει πτυχίο. Τέχνη θέλει. Και θα'χεις και τα μερεμετάκια σου. Κυρρρρία, χρυσή μου.